Պատմում են, թե մի ժամանակ գազաններն ու անասունները անպոչ են եղել: Միայն գազանների արքա առյուծն է պոչ ունեցել:
Անպոչ ապրելը շատ էր դժվար: Ձմռանը դեռ մի կերպ ապրում էին, բայց հենց ամառը գալիս էր ճանճ ու մժեղից փրկություն չկար:Ինչքան էլ օգնություն էին կանչում, միևնույն է օգնող չկար:
Իմացավ այդ մասին գազանների արքան և հրամայեց,որ բոլորը գան ու իրենից պոչ ստանան: Թագավորի սուրհանդակները թռան աշխարհի չորս կողմը՝ գազաններին կանչելու: Փող փչեցին, թմբուկ զարկեցին, բոլորին արթնացրին: Բոլորին ասեցին, բացի արջից: Շատ փնտրեցին, վերջապես նրան գտան որջում քնած: Հրմշտելով արթնացրեցին և հրամայեցին, որ շտապ գնա ու պոչ ստանա: բայց արջը չէր շտապում, իրեն համար հանգիստ քայլում էր: Չորս կողմն էր նայում, մեղր էր փնտրում: Ահա ծառի վրա մի փչակ տեսավ,- Մինչև թագավորին հասնեմ, պետք է ուժ հավաքեմ: Բարձրացավ ծառը, մեջը լիքը մեղր էր: Ուրախությունից մռթմռթալով սկսեց թաթերով մեղր հանել ու ագահ-ագահ ուտել: Կերավ կշտացավ, տեսավ մեղրի մեջ կորել է,- Ես տեսքով ոնց երևամ արքային,: Մտավ գետը, լողացավ ու պառկեց քնեց:
Այդ ընթացքում գազանները հավաքվում էին արքայի մոտ: Առաջինը վազեց եկավ աղվեսը: Տեսավ տարբեր պոչեր, գլուխ տվեց արքային ու ասաց.
-Պայծառափայլ արքադ իմ, առաջինը ես արձագանքեցի քո հրամանին, թույլ տուր ինձ ընտրել իմ ուզած պոչը:
Է՜, առյուծի համար մեկ էր ինչ պոչ կտար աղվեսին:
-Լավ, ընտրիր որն ուզում ես:
Խորամանկ աղվեսը ընտրեց ամենագեղեցիկ ու երկար պոչը:
Աղվեսից հետո եկավ սկյուռը, նա էլ իր համար ընտրեց գեղեցիկ պոչ, հետո կզաքիսը, փորսուղը և մյուս կենդանիները: Վերջինը վազեց եկավ նապաստակը:
-Ուր էիր, միայն մի պստլիկ պոչ է մնացել,-ասաց առյուծը:
-Ինձ դա էլ է հերիք
Բոլորին պոչ բաժանելուց հետո արքան գնաց քնելու:
Արդեն օրը մթնում էր, նոր միայն արջը քնից արթնացավ ու հիշեց, որ արքայի մոտ պետք է շտապեր: Հասավ պալատ, բայց ոչ պոչ էր մնացել, ոչ էլ որևէ գազան:
Չարացած ետ դարձավ դեպի իր անտառը: Մեկ էլ ճամփին տեսավ փորսուղին նստած իր պոչով հիանալիս:
-Լսիր, փորսուղ, պոչն ինչիդ է պետք, տուր ինձ:
-Ինչ ես ասում արջ ախպեր, ինչպես կարող եմ այս սիրուն պոչը քեզ տալ,-ասաց փորսուղը:
-Խաթրով չտաս, զոռով կվերցնեմ,- ասաց արջը թաթը դրեց փորսուղի վրա:
Չե՜մ տա,- ճչաց նա ու փախավ:
Արջի թաթի տակ մի կտոր փորսուղի պոչից մնաց, պոչը կպցրեց իրեն ու գնաց մնացած մեղրը ուտելու:
Իսկ փորսուղը հանգիստ չուներ, իրեն թվում էր, թե արջը ուր որ էկգա ու իր պոչը կտանի: Ու գետնի մեջ մի մեծ բույն փորեց ու այնտեղ էլ ապրեց: Վերքը լավացավ, բայց տեղը մի բիծ մնաց: Մի օր աղվեսը կողքով անցնում էր, տեսավ փորսուղին ու հարցրեց,
-Ինչ է վերևում նեղվածք է?
-Հա, քույրիկ աղվես, նեղվածք է, թե կեր փնտրելը չլիներ, գիշերն էլ դուրս չէի գա: Ու պատմեց, թե ինչ էր պատահել: Աղվեսը մտածեց, որ իր պոչը ավելի գեղեցիկ է, քան փորսուղինը, ու վախից գնաց տեղ փնտրելու: Վերջը գետնի վրա մի որջ փորեց ու մտավ այնտեղ:
Այդ օրվանից փորսուղն ու աղվեսը սկսեցին ապրել գետնաորջի մեջ:
Why the beaver and the fox livе in a hole.
They tell, that once upon a time animals didn’t have tails. Only the king of animals lion had a tail.
It’s hard to live without tails. In winter they live, but in summer there are many flies and mosquitoes. However the animals call for help there is no helper.
The king of the animals learned that and ordered that animals come and take their tails. Assistants of the king left to four sides of the world to call the animals. They played on trumpets and drums and woke up all animals. They told everyone except bear. They searched long time and finally found he slipping in his barrow. They woke up the bear and ordered him to go quickly and take his tail. But bear wasn’t rushing. He looked at four sides to found honey. Here he saw a hollow։”I must refresh before I go to king”. He climb on the tree and saw in the tree was much honey. Rumbling from happy ness he started take honey with his hands and eat it hungrily. He ate much honey and saw that he is covered in honey։ “How can I go to king like this”. He swam in a river and went to sleep.
Animals were gathering near the king. Fox came the first. He saw many tails and bowed to the king and said.
Your illustrious Highness, I came first on your order. Let me choose my liked tail.
Eh, it was the same for the lion what tail the fox take.
-Ok choose what tail you want.
The sly fox chose the most beautiful and the longest tail.
After the fox came the squirrel, He also chose him a beautiful tail. Next a marten, beaver and other animals. Last came running the hare.
-Where were you? Only one small tail is left,- said the lion.
-It is enough for me.
After giving tails to animals the king lion went to sleep.
It was getting dark already when the bear woke up and remembered that he must hurry to the king. He reached castle, but there were no tails and no animals.
Angrily he returned at his forest. And saw the beaver, who admired his tail.
-Listen beaver, why do you need this tail, give it to me.
-What are you saying brother bear, how can I give my beautiful tail to you,- said the beaver.
I won’t give you-he shouted and ran away.
One piece of beavers tail was left in bears hands. He stack the piece of tail and went to eat honey.
The beaver didn’t have peace, he imagined, that the bear will come and take his tail any minute. And he dug a hole and live there. The wound was recovered, but a scar is left. One day the fox was passing by and asked.
-Wasn’t there enough space above the ground.
-Yes, sister fox there wasn’t, if it wasn’t for finding food, I won’t go out. And told what is happened. The fox thought that her tail is more beautiful than beavers and went to find a place from fear. Finely she dug a hole and went into it.
From this day the beaver and the fox live in a hole.
Գագիկ Ղազարյանի բլոգ 